W przypadku pacjentów z oporną postacią łuszczycy może być konieczne połączenie kilku leków działających systemowo. Z drugiej jednak strony brakuje jasnych wytycznych dotyczących monitorowania, przeciwwskazań i interakcji między lekami. Aby ocenić skuteczność i bezpieczeństwo różnych połączeń leków przygotowany został przegląd systematyczny dostępnej literatury poruszającej ten problem. Praca została opublikowana przez JAMA Dermatology. W marcu 2013 lekarze z kliniki uniwersyteckiej w Amsterdamie przeprowadzili wyszukiwanie randomizowanych prób klinicznych dotyczących leczenia łuszczycy, które znajdowały się m.in. w bazach MEDLINE, EMBASE oraz The Cochrane Library. Początkowo zidentyfikowano 2538 prac, jednak tylko 17 spełniało kryteria włączenia do dalszych analiz. W większości badań wykazywano lepszą skuteczność terapii łączonej, jednak dowody były przeważnie niskiej jakości. Jedynym połączeniem leków, które było testowane na odpowiednio licznej grupie pacjentów, było połączenie etanerceptu z metotreksatem (n=478). W krótkim okresie czasu okazało się ono bardziej skuteczne niż stosowanie samego metotreksatu, jednak dowody przemawiające za tym połączeniem mają umiarkowaną siłę (PASI 75; ryzyko względne, 1,28; 95%CI, 1,14-1,45). Mimo że połączenie takie wiązało się również z większym ryzykiem zdarzeń niepożądanych, ogólny profil bezpieczeństwa takiej terapii pozostał na akceptowalnym poziomie.
Wyniki przeprowadzonej analizy wskazują, że dowody na skuteczność większości proponowanych połączeń terapeutycznych są niewystraczające. Jedynym połączeniem o udokumentowanej skuteczności jest kombinacja metotreksatu z etanerceptem. Aby zmniejszyć ryzyko występujących zdarzeń niepożądanych należałoby jednak rozważyć redukcję stosowanych dawek.

Źródło: edermatologia|16.09.2014