Biedronkowo

Serwis informacyjny dla chorych na łuszczycę i łuszczycowe zapalenie stawów.

  • Zwiększ rozmiar czcionki
  • Domyślny  rozmiar czcionki
  • Zmniejsz rozmiar czcionki

Zastosowanie leków biologicznych w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów

Email Drukuj PDF
(3 głosów, średnia ocena 2.33 na 5)
Ocena użytkowników: / 3
SłabyŚwietny 

MACIEJ LEWICKI, BEATA DUTKIEWICZ, MAŁGORZATA WIDUCHOWSKA, EUGENIUSZ JÓZEF KUCHARZ

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Reumatologii, kierownik: prof. dr hab. med. E.J. Kucharz

Zastosowanie leków biologicznych w leczeniu łuszczycowego zapalenia stawów

Lewicki M., Dutkiewicz B., Widuchowska M., Kucharz E.J.

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Reumatologii, e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

Łuszczycowe zapalenie stawów (lzs) stwierdza się u okolo 6-39% chorych na luszczycę. Choroba ma charakter przewlekły i często pro- wadzi do inwalidztwa. W pracy omówiono leki neutralizujące TNF-a, których zastosowanie w leczeniu lzs stanowi znaczny postęp w terapii tej choroby. W licznych badaniach wykazano skuteczność tych leków w powstrzymywaniu rozwoju choroby, poprawę w odniesieniu do zmian skórnych, zahamowanie destrukcji kostnej oraz poprawę jakości życia. Badaniami klinicznymi są objęte także inne leki, które w przyszlości mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu luszczycowe- go zapalenia stawów.

Slowa kluczowe: luszczyca, luszczycowe zapalenie stawów, TNF-a, leki biologiczne

Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, 145, 97

Łuszczyca jest jedną z najczęściej występujących chorób skóry. Charakteryzuje się predyspozycją genetyczną i zaburzeniem rogowacenia oraz objawami zapalenia skóry. Częstość występowania łuszczycy wynosi 2-3%. Wśród chorych na łuszczycę chorobowość na łuszczycowe zapalenie stawów (łzs) wynosi od 6% do 39%. Ostatnie badania wskazu- ją, że odsetek ten może być większy zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych i może wynosić odpowiednio 30% i 11% [7]. Łuszczycowe zapalenie stawów należy do grupy spondyloartropatii seronegatywnych. Częściej obserwuje się je u mężczyzn niż u kobiet, a stosunek występowania w od- niesieniu do płci waha się od 2:1 do 5,5:1. U kobiet częściej stwierdza się postać wielostawowego zapalenia symetrycznych stawów obwodowych, podobną do reumatoidalnego za- palenia stawów (rzs), natomiast u mężczyzn – postać z zajęciem stawów kręgosłupa. Wykazano, że łzs 50 razy częściej odnotowuje się u członków rodzin chorych niż w populacji ogólnej. Rodzinne występowanie łzs podaje w wywiadzie około 30% chorych. Potwierdzeniem genetycznej predyspozycji do ujawnienia się choroby są badania występowania antygenów HLA. Do pojawienia się zmian łuszczycowych na skórze predysponuje obecność antygenów HLA Cw6, B13, B16, B38, B39, natomiast dla spondyloartropatii charaktery- styczny jest przede wszystkim HLA B27. W postaci łzs, w któ- rej przeważają zmiany zapalne w kręgosłupie i (lub) w obrę- bie stawów krzyżowo-biodrowych, częstość występowania antygenu HLA B27 wynosi 60-70%, podczas gdy w postaci z obwodowym zapaleniem stawów u 30% chorych stwierdza się antygeny HLA B38 i B39 [12].

KLASYFIKACJA I ROZPOZNANIE ŁUSZCZYCOWEGO ZAPALENIA STAWÓW

W klasyfikacji łzs stosowano powszechnie kryteria Molla i Wri- ghta, według których podstawą jego rozpoznania było stwierdzenie występowania zapalenia stawów u chorego na łusz- czycę, przy braku czynnika reumatoidalnego w surowicy krwi, oraz jednego z pięciu następujących objawów klinicznych:

– asymetrycznego zapalenia kilku stawów (mniej niż pięć stawów obrzękniętych i bolesnych);

– zapalenia wielostawowego z symetrycznymi zmianami

w stawach, podobnymi jak w rzs;

– zapalenia stawów, głównie z zajęciem dystalnych stawów międzypaliczkowych;

– zapalenia stawów kręgosłupa skojarzonego z wymienionymi postaciami lub bez objawów ze strony innych stawów, podobnego do zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (zzsk), które może ograniczać się do odcinka szyjnego kręgosłupa lub stawów krzyżowo- biodrowych;

– zapalenia stawów o bardzo ciężkim przebiegu, z dużym

zniszczeniem elementów stawów i skłonnością do ich usztywnienia (arthritis mutilans – rzadko spotykane). Wielu badaczy kwestionuje przydatność tego podziału

w praktyce klinicznej. Granice między poszczególnymi postaciami choroby są płynne, co niejednokrotnie uniemożliwia odpowiednią klasyfikację. Szczególnie wiele trudności sprawia różnicowanie wielostawowej postaci łuszczycowego za- palenia stawów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, gdyż jest ono często oparte wyłącznie na stwierdzeniu czynnika reumatoidalnego w surowicy krwi. Ponadto określenie – zmiany symetryczne lub niesymetryczne wydaje się być mało precyzyjne. W przebiegu łzs liczba zajętych stawów zwiększa się wraz z postępem choroby, a zgodnie z przeprowadzonymi badaniami symetria jest uzależniona od liczby zajętych stawów – im więcej stawów objętych procesem zapalnym, tym większe prawdopodobieństwo stwierdzenia symetrii i odwrotnie – prawdziwe symetryczne zapalenie stawów jest mało prawdopodobne, gdy zajętych jest mniej niż pięć stawów [12].

Przydatne do rozpoznania łzs mogą być inne kryteria zaproponowane przez Fournié’a. Przedstawił on osiem kryteriów diagnostycznych, a każdemu z nich przydzielił odpowiednią punktacją. Do rozpoznania lzs potrzebne jest potwierdzenie jedenastu punktów (czułość 95%, specyficzność 98%) [2]:

1. Łuszczyca poprzedza zmiany stawowe lub pojawia się jednocześnie z nimi (6 pkt).

2. Łuszczyca występuje w rodzinie (jeśli pierwsze kryterium jest negatywne) lub pojawia się póżniej niż objawy stawowe (3 pkt).

3. Stwierdza się zapalenie stawów międzypaliczkowych dal- szych (3 pkt).

4. Obserwuje się asymetryczne zapalenie jednego stawu (monoarthritis) lub zapalenie kilku stawów (oligoarthritis) (1 pkt).

5. Występuje ból pośladka, pięty, spontaniczny ból w przed- niej części klatki piersiowej lub zapalny ból przyczepów ścięgien (2 pkt).

6. Występują kryteria radiologiczne: nadżerka w stawie mię- dzypaliczkowym dalszym, osteoliza, ankyloza, zapalenie

okołokostne (periostitis) oraz cechy resorpcji kostnej (pha- langeal tuft resorption) (5 pkt).

7. Występuje antygen HLA-B16 lub B17 (6 pkt).

8. Ujemny wynik testu na występowanie czynnika reumatoidalnego w surowicy (4 pkt) [14].

Obecnie są podejmowane próby wprowadzenia innych kryteriów, np. opracowanych przez grupę ekspertów CASPAR (The Classification of Psoriatic Arthritis study group) [7,11].

U większości chorych lzs ma charakter postępujący i może mieć ciężki przebieg. W czasie pierwszego rzutu choroby nadżerki w obrębie rąk stwierdza się u około 1/4 chorych, a w ciągu pięciu lat u ponad 40%. Postać przewlekłego lzs prowadzi do uszkodzenia stawów podlegających obciążeniu ciężarem ciała, tj. stawów biodrowych, kolanowych i skokowych, co skutkuje szybkim inwalidztwem pacjentów i wymaga przeprowadzenia zabiegów ortopedycznych [8]. U chorych na lzs stwierdza się o 60% większe ryzyko zgonu w porównaniu z ogólną populacją. Spowodowane jest to powikłaniami choroby, z których bardzo poważne są powikłania nerkowe [10].

LECZENIE ŁUSZCZYCOWEGO ZAPALENIA STAWÓW

Leczenie lzs zależy od nasilenia zmian stawowych i skórnych. U chorych, u których występują łagodne zmiany stawowe, ale nasilone zmiany skórne, stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) oraz leczenie miejscowe. Chorzy ze stwierdzonymi dużymi zmianami stawowymi i niewielkimi zmianami skórnymi wymagają przyjmowania leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh; Disease Modify- ing Antirheumatic Drugs — DMARDs), podobnie jak w przypadku rzs. Należą do nich: sulfasalazyna, metotreksat, cy- klosporyna i leflunomid. Istnieją jednak liczne ograniczenia w ich stosowaniu, co znacznie utrudnia leczenie omawianych chorych. Sulfasalazyna wykazuje skuteczność wyłącznie w postaci z zajęciem stawów obwodowych i nie ma wplywu na zmiany w kręgoslupie. Z kolei metotreksat charakteryzuje się dużą hepatotoksycznością u chorych na lzs w porówna- niu z chorymi na rzs. Zastosowanie cyklosporyny i leflunomidu również jest ograniczone w związku z działaniami niepożądanymi, wywoływanymi przez te leki, i jest zarezerwowane do leczenia postaci opornej na pozostałe leki. Poznanie w ostatnich latach roli niektórych cytokin w procesach zapalnych pozwoliło na wprowadzenie do leczenia nowej klasy leków oddziałujących na komórki zapalne, ich receptory — cytokiny oraz powstrzymujących reakcje immunologiczne. Są to tzw. leki biologiczne. Zaliczamy do nich przeciwciała monoklinalne, białka fuzyjne oraz rekombinowane białka ludzkie.

ANTAGONIŚCI TNF-ALFA W LZS

TNF-x (tumour necrosis factor alpha — czynnik martwicy nowotworu alfa) jest uważany za jedną z głównych cytokin pozapalnych. Poznano jego rolę w patogenezie lzs. W łuszczycy TNF-x powoduje dojrzewanie komórek Langerhansa, pobudza proliferację keratynocytów i chroni je przed apoptozą [9]. Zwiększenie liczby komórek dendrytycznych, które mają zdolność prezentacji antygenów limfocytom T, prowadzi do nasilenia tego procesu oraz aktywacji limfo- cytów T. TNF-x powoduje także zmniejszenie ilości E-ka- dheryn, które umożliwiają przyłączenie komórek dendry- tycznych do keratynocytów. E-kadheryny powodują zatrzy- manie keratynocytów w naskórku. Na skutek ograniczenia łączenia się komórek dendrytycznych z keratynocytami dochodzi do zwiększonej migracji tych pierwszych do węzłów chłonnych, gdzie następuje ponowna aktywacja lim- focytów T. Ponadto TNF-x pobudza naczyniowy śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF), który umożliwia migrację leukocytów do skóry i tworzenie nacieków zapalnych [14]. W obrębie stawów działanie TNF-x jest powodem nasile- nia destrukcji chrząstki i kości, co jest spowodowane po- wstawaniem metaloproteinaz trawiących chrząstkę, dojrze- waniem i aktywacją osteoklastów niszczących kość oraz wzmożoną angiogenezą. Duże stężenie TNF-x wykazano w obrębie zmian łuszczycowych, w płynie stawowym, w surowicy oraz w błonie maziowej u chorych na lzs [7]. W związku z tym neutralizacja TNF-x stala się nowym celem w leczeniu tej choroby. Obecnie w jej terapii stosuje się trzy leki działające antagonistycznie na TNF-x. Są to etanercept, infliksymab i adalimumab.

Etanercept jest dimerem chimerycznego białka i stanowi połączenie domeny receptora 2 ludzkiego TNF (TNF2/p75), wiążącej się z zewnątrzkomórkowymi ligandami, z domeną Fc ludzkiej immunoglobuliny G1 (IgG1). Składnik Fc etanerceptu zawiera region zawiasowy oraz regiony CH2 i CH3 ludzkiej IgG1, ale jest pozbawiony regionu CH1.

Mechanizm działania etanerceptu polega na kompetycyjnym ograniczaniu łączenia się TNF-x z jego powierzchniowymi receptorami komórkowymi TNFR oraz na zapobieganiu w ten sposób odpowiedzi komórkowej zależnej od TNF-x, co sprawia, że czynnik ten staje się biologicznie nieaktywny.

Ponadto inaktywuje on TNF- . Etanercept może także modulować odpowiedzi biologiczne kontrolowane przez inne cząsteczki (np.: cytokiny, białka adhezyjne, proteinazy), które są indukowane lub regulowane przez TNF-x [3].

W badaniu przeprowadzonym przez Mease i wsp. [6] oceniano skuteczność etanerceptu u 205 chorych na lzs. Eta- nercept podawano dwa razy w tygodniu w dawce 25 mg pod- skórnie. Zmiany w odniesieniu do zmian skórnych oceniano w skali PASI (nasilenie zmian luszczycowych PASI — Psoriasis Area and Severity Index), wykorzystywanej do oceny nasilenia zmian łuszczycowych. Jej zakres waha się od 0 (brak zmian) do 72 (ciężkie zmiany). Współczynniki pochodzące z niej to PASI 50, 75 i 90, podawane w procentach, oznaczające odpowiednio redukcję zmian luszczycowych o 50%, 75% i 90% [15]. W 24. tygodniu poprawę w zakresie zmian skórnych PASI 75 osiągnięto u 23% leczonych i tylko u 3% w grupie placebo. W 12. tygodniu leczenia wskaźnik poprawy w odniesieniu do stawów ACR 20 (American College of Rheumatology 20% improvement criteria) wykazano u 59% chorych z grupy leczonej etanerceptem i u 15% z grupy placebo. Ponadto stwierdzono poprawę w zakresie jakości życia oraz zmniejszenie postępu zmian radiologicznych ocenianych według zmodyfikowanej skali Sharpa. Dokonana po dwóch latach analiza 169 chorych, którzy uczestniczyli w otwartej fazie poprzedniego badania, wykazała utrzymywanie się wskaźnika ACR 20 u 64% osób z grupy leczonej etanerceptem i u 63% z grupy otrzymującej poprzednio placebo. Ponadto u leczonych chorych nie stwierdzono częstszego wy- stępowania zakażeń, a najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym były skórne reakcje w miejscu iniekcji, które wystąpily u mniej niż 1/3 pacjentów, miały niewielkie nasilenie, ustąpiły w ciągu kilku następnych tygodni i nie wymagały przerwania leczenia.

Infliksymab jest chimerycznym monoklinalnym przeciwcialem o masie cząsteczkowej 149,1 kDa. Jest zbudowany z części Ludzkiej IgGI, której zmienny region stanowią fragmenty białka mysiego o właściwościach przeciwciała skierowanego przeciwko Ludzkiemu TNE-x (przeciwciało w 75% Ludzkie, w 25% mysie).

InfIiksymab wiąże zarówno rozpuszczany (formy monomerowe i trimerowe), jak i związany z błoną komórkową TNE-x, a nie wiąże TNE- (Iimfotoksyna). Związanie formy rozpuszczaInej TNE-x powoduje utratę aktywności biologicznej tej cytokiny, natomiast interakcja z formą związaną z boną komórkową wywołuję działanie cytotoksyczne oraz prowadzi do Iizy komórek, które wykazują ekspresję TNE-x (obwodowe monocyty, makrofagi, neutrofiIe) w procesie aktywacji układu dopełniacza bądź cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał [3].

Lek ten byl oceniany w grupie okolo dwustu chorych na lzs [I]. Podawano go dożyInie w dawce 5 mg/kg masy cia- la. W I4. tygodniu ACR 20 stwierdzono u 58% Ieczonych chorych w porównaniu z II% z grupy pIacebo. Zmniejszy- la sic także czcstość zapaIenia paIców (z 4I% do I8%) oraz przyczepów ścicgien (z 42% do 22%). Ponadto stwier- dzono poprawc w zakresie zmian skórnych. PASI 75 w 24. tygodniu Ieczenia zaobserwowano u 64% osób Ieczonych infIiksymabem i tyIko u 2% z grupy pIacebo. Dokonana anaIiza wykazala, że poprawa w zakresie PASI wystąpila u 87% osób z grupy, w której odnotowano poprawc w od- niesieniu do ACR 20, i u 74% z grupy, która nie spelniala kryteriów poprawy ACR 20. Wynika z tego, że infIiksymab jest skuteczny w Ieczeniu zmian skórnych u chorych na lzs, nawet przy mniejszym wplywie na zmiany stawowe. Podobnie jak w przypadku etanerceptu, u wickszości pa- cjentów obserwowano poprawc jakości życia. Poprawa po zastosowanym Ieczeniu utrzymywala sic przez okolo rok. Dzialania niepożądane, takie jak: bóI glowy, nudności, wy- mioty, bóI pIeców, dreszcze, objawy grypopodobne opisa- no u pojedynczych chorych. Ponadto u niektórych pacjen- tów wystąpily infekcje górnych dróg oddechowych i zapa- Ienie pluc [I4].

Adalimumab jest calkowicie Iudzkim przeciwcialem mo- nokIonaInym wiążącym TNE-x. Jest stosowany w dawce 40 mg, podawanej podskórnie co dwa tygodnie.

W badaniu ADEPT [4] przeprowadzonym w grupie 3I3 chorych na lzs wykazano znamienną statystycznie poprawc w zakresie ACR 20 po I2. tygodniach u 58% Ieczo- nych w porównaniu z I4% w grupie pIacebo. Nie stwier- dzono istotnych statystycznie różnic w grupie osób przyj- mujących równocześnie metotreksat i adaIimumab w porównaniu z Ieczonymi samym adaIimumabem. Podobne rezuItaty obserwowano u Ieczonych etanerceptem i infIiksy- mabem. Poprawa w odniesieniu do zapaIenia paIców i ścic- gien byla wicksza w grupie otrzymującej adaIimumab, aIe nie byly to różnice istotne statystycznie. PASI 75 osiągnieto u 59% pacjentów Ieczonych adaIimumabem i u I% w gru- pie pIacebo. Stwierdzono istotne statystycznie powstrzy- manie zmian kostnych u pacjentów Ieczonych adaIimu- mabem oraz, podobnie jak w przypadku pozostalych inhibitorów TNE-x, poprawc jakości życia. W PoIsce prze- prowadzono I6-tygodniowe badanie z zastosowaniem adaIimumabu u 9 chorych na lzs. U 6 pacjentów, którzy mieIi na początku terapii boIesne i obrzcknicte stawy obwodowe, po 6 tygodniach wykazano: poprawc spelniającą kryteria ACR 20 u 5 chorych, ACR 50 u 3 chorych oraz ACR 70 u jednej osoby. W I6. tygodniu Ieczenia ACR 20 stwierdzono u 5, ACR 50 — u 2, a ACR 70 — u 3 chorych.

Obserwowano zmniejszenie sic zmian skórnych. Stosowane Ieczenie pozwoIilo na zmniejszenie dawki przyjmowa- nych NLPZ. U 5 chorych odstawiono je calkowicie, u 2 dawkc zredukowano o 50% [I0].

W badaniach z użyciem Ieków neutraIizujących TNE-x nie oceniano poprawy w zakresie szkieIetu osiowego u chorych na lzs, chociaż wiadomo, że chorzy na zzsk odnoszą korzy- ści z tego Ieczenia. Wydaje sic, że podobne efekty można uzyskać w grupie chorych na lzs.

INNE LEKI BIOLOGICZNE

Oprócz inhibitorów TNE-x w Ieczeniu lzs stosuje sic inne Ieki bioIogiczne. EfaIizumab jest rekombinowanym huma- nizowanym przeciwcialem monokIonaInym skierowanym przeciwko antygenowi CD IIa, który jest podjednostką aIfa cząstki LEA-I, zIokaIizowanej na powierzchni Iimfocytów T i umożIiwia ich polączenie z komórkami prezentującymi antygen poprzez ICAM-I. ZabIokowanie polączenia sic LEA-I z ICAM-I powoduje zahamowanie migracji Iimfocy- tów do skóry, co wplywa na powstrzymanie proIiferacji ke- ratynocytów stymuIowanej przez Iimfocyty. Preparat jest zarejestrowany do Ieczenia cicżkiej postaci luszczycy u chorych, którzy przestaIi reagować na Ieczenie oraz ist- nieją u nich przeciwwskazania do stosowania Iub nie toIe- rują takich Ieków, jak: cykIosporyna A, metotreksat i PUVA. Podawany jest podskórnie raz w tygodniu, początkowo w daw- ce 0,7 mg/kg m.c. w pierwszym tygodniu Ieczenia, potem I mg/kg m.c. (pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 200 mg). Leczenie trwa I2 tygodni. W 2004 r. przedsta- wiono wyniki I2-tygodniowego badania, w ramach którego podawano efaIizumab chorym na lzs. W badaniu tym stwierdzono poprawc ACR 20 u 28% Ieczonych efaIizuma- bem i I9% w grupie pIacebo. Uzyskane wyniki nie byly zna- mienne statystycznie, w związku z tym obecnie nie zaIeca sic stosowania tego Ieku [7].

Alefacept jest bialkiem fuzyjnym zbudowanym z cząstki LEA-3 i Iudzkiej IgGI. Mechanizm dzialania Ieku jest po- dobny jak efaIizumabu. Przylącza sic on do cząstki CD2 na Iimfocytach i w ten sposób uniemożIiwia polączenie CD2 z LEA-3. Wywoluje także apoptozc Iimfocytów T CD4+ przez przylączenie sic receptora EcyRIII na komórkach NK i makrofagach. Wykazuje zatem podwójne dzialanie: bIo- kuje oraz zmniejsza Iiczbc krążących Iimfocytów T CD4+. Lek może być podawany domicśniowo i dożyInie. Wyka- zano, że podawanie aIefaceptu z metotreksatem powodu- je poprawc w zakresie ACR 20 u 54% Ieczonych w porów- naniu z 23% Ieczonych samym metotreksatem w 24. tygo- dniu terapii. Poprawa w zakresie PASI 75 wyniosla odpo- wiednio 28% i 24% [5]. Lek jest zarejestrowany do Ieczenia luszczycy. Jest podawany w dawce I5 mg domicśniowo raz w tygodniu przez I2 tygodni, z przerwą I2-tygodniową w ceIu unikniccia znacznego zmniejszenia Iiczby Iimfocytów T CD4+ [7].

Abatacept, okreśIany również jako CTLA 4Ig (cytoto- xic T-Iymphocyte-associated antygen 4 immunogIobuIin), jest bialkiem fuzyjnym otrzymywanym metodą inżynierii ge- netycznej. Sklada sic z zewnątrzkomórkowej domeny Iudz- kiej cząsteczki CTLA 4 oraz zmodyfikowanego fragmentu Ec Iudzkiej IgGI, mającego na ceIu zapobieganie wiąza- niu dopelniacza. Przylączenie abataceptu do receptora CD 80/86 na komórkach prezentujących antygen powoduje za- bIokowanie drugiego sygnalu aktywacji (kostymuIacji) re- ceptora CD 28 na Iimfocytach T. Abatacept, w odróżnieniu od bIokerów TNE-x, nie neutraIizuje bezpośrednio cytokin prozapaInych, aIe swoiście ogranicza aktywacjc Iimfocy- tów T, hamuje wicc pośrednio odpowiedż immunoIogicz- ną, w tym wytwarzanie cytokin prozapaInych, autoprzeciw- cial i enzymów uszkadzających stawy. Wyniki badań wska- zują, że Iek ten wplywa w wickszym stopniu na odpowiedż Iimfocytów T, które nie zetkncly sic dotychczas z żadnym bodżcem, niż na odpowiedż Iimfocytów T pamicci. Abata- cept jest pierwszym Iekiem z nowej kIasy seIektywnych moduIatorów kostymuIacji Iimfocytów T, który dziala przez swoiste powstrzymywanie pelnej aktywacji Iimfocytów T. W badaniu I fazy 26-tygodniowe podawanie CTLA 4Ig w po- staci czterech wIewów spowodowalo ponad 50% zmniej- szenie aktywności zmian luszczycowych u 46% chorych. Nie wykazano wplywu abataceptu in vitro na wytwarzanie przez aktywowane monocyty TNE-x, co może przemawiać za tym, że Iek ten nie zmienia naturaInej odpowiedzi im- munoIogicznej. Stwierdzono, że abatacept ogranicza pro Iiferacjc Iimfocytów T inicjowaną przez komórki prezentu- jące antygen, wywodzące sic z Iinii Iimfocytów B Iub doj- rzalych komórek dendrytycznych o podobnym nasyceniu cząsteczkami CD 80 i CD 86, oraz zmniejsza stcżenie: in- terIeukiny-2, TNE-x i interferonu-y. Nie zaobserwowano natomiast zmniejszenia indukowanej przez IipopoIisacha- rydy czy kompIeksy immunoIogiczne syntezy TNE-x w monocytach. Wykazano skuteczność kIiniczną abataceptu w wieIu badaniach kIinicznych z udzialem dużych grup cho- rych na rzs. Lek istotnie spowaInia progresjc strukturaIne- go uszkodzenia stawów, charakteryzuje sic bardzo korzyst- nym profiIem w odniesieniu do ryzyka oraz wywiera istot- ny wplyw na jakość życia i sprawność fizyczną chorych [I3]. Abatacept jest obecnie zarejestrowany do Ieczenia rzs. Trwają badania II fazy u chorych na luszczycc.

W Ieczeniu lzs poszukuje sic nowych Ieków bioIogicz- nych, dzialających na inne niż wymienione receptory Iub cytokiny. PiIotażowe badanie w lzs zostalo przeprowa- dzone z użyciem przeciwcial przeciwko interIeukinie-I5.

Ponadto zainteresowanie terapeutyczne budzą przeciwciala bIokujące interIeukinc-6, inerIeukinc-I2 i interIeuki- nc-I8 [7].

PODSUMOWANIE

Zastosowanie inhibitorów TNE-x w Ieczeniu lzs stanowi znaczny postcp. Wykazano skuteczność tych Ieków w po- wstrzymywaniu postcpów choroby, poprawc w zakresie zmian skórnych, zahamowanie destrukcji kostnej oraz poprawc ja- kości życia. Obserwacje przeprowadzone u pacjentów na rzs wykazaly, że u czcści z nich w razie niepowodzenia Ieczenia jednym z Ieków z grupy inhibitorów TNE-x warto sicgnąć po koIejny Iek. Wydaje sic, że w przypadku lzs może być po- dobnie.

PIŚMIENNICTWO

1. Antoni C., Krueger G.G., de Vlam K. i wsp.: Infiximab improves signs and symptoms of psoriatic arthritis: results of IMPACT 2 trial. Ann. Rheum. Dis., 2005, 64, 1150-1157.

2. Fournié B., Crognier L., Arnaud C. i wsp. : Proposed classification criteria of psoriatic arthritis. A preliminary study in 260 patients. Rev. Rheum. Engl. Ed., 1999, 66, 446-456.

3. Lewicki M., Błach A., Kucharz E.J.: Zastosowanie leków biologicznych w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Lek. w Polsce, 2004, 14, 77-85.

4. Mease P., Gladman D., Ritchlin C.: Adalimumab in the treatment of pa- tient with moderately to severely active psoriatic arthritis: results of ADEPT. Arthritis Rheum., 2005, 58, 3279-3289.

5. Mease P., Gladman D.D., Keystone E.C.: Alefacept in combination with metotrexate for the treatment of psoriatic arthritis: Results of a randomized, double- blind, placebo controlled study. Arthritis Rheum., 2006, 54, 1638-1645.

6. Mease P., Kivitz A.J., Burch F.X. i wsp.: Etanercept treatment of psoriatic arthritis: safety, efficacy, and effect on disease progression. Arthritis Rheum. 2004, 50, 2264-2272.

7. Mease P.: Psoriatic arthritis update. Bulletin of the NYU Hospital for Joint Disease 2006, 64, 25-31.

8. Michet C.: Update of psoriatic arthritis. Internat. J. of Dermatol., 2004, 43, 479-481.

9. Pełka M., Broniarczyk-Dyła G.: Zastosowanie leków biologicznych w der- matologii. Post. Dermatol. Alergol., 2007, 1, 35-41.

10. Świerkot J., Chlebicki A., Nowak B. i wsp.: Skuteczność i bezpieczeń- stwo adalimumabu u chorych na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa i łuszczycowe zapalenie stawów na podstawie 16-tygodniowej obserwacji. Reumatologia, 2007, 45, 248-257.

11. Taylor W.: Classification criteria for Psoriatic Arthritis: development of new cri- teria from a large international study. Arthritis Rheum., 2006, 54, 2665-2673.

12. Widuchowska M., Kucharz E.J.: Łuszczycowe zapalenie stawów. Pol. Arch. Med. Wewn., 2001, 106, 631-638.

13. Wiland P., Kowalewska B., Roszkowska E. i wsp.: Rola abataceptu w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Reumatologia, 2007, 45, 205-214.

14. Woźniak M., Nowicki M.: Leki biologiczne stosowane w leczeniu łuszczycy. Alerg. Astma Immunol., 2006, 11, 29-34.

15. Woźniak M., Nowicki M.: Terapia biologiczna w leczeniu łuszczycy. Przew. Lek., 2005, 10, 65-68. Otrzymano 20 grudnia 2007 r.

Adres: Maciej Lewicki, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Reumatologii, Górnośląskie Centrum Medyczne ŚUM, 40-635 Katowice, ul. Ziołowa 45/47, tel. 032 359 82 90, faks 032 202 99 33, e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

XX Zjazd Polskiego Towarzystwa Neurologicznego

3–6.09.2008 r. Warszawa

Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego: prof. dr hab. med. Ryszard Podemski Katedra i Klinika Neurologii AM, ul. Traugutta118, 50-420 Wrocław, tel./faks: 0 71 342 49 19 e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.


 


Dziękujemy niżej wymienionym firmom za bezpłatne udostępnienie nam swoich produktów:




Informacje zawarte na tej stronie, są zamieszczone tylko i wyłącznie do celów informacyjnych i mają służyć czytającemu wyłącznie do poszerzenia wiedzy na temat choroby. Opis metod prezentowanych na stronie nie może być podstawą do rozpoczęcia leczenia którąkolwiek z powyższych metod i nie jest namową do zaprzestania obecnego procesu leczenia czy podjęcia leczenia jakąkolwiek inną metodą. Strona nie zawiera porad medycznych – stronę należy traktować jako zbiór informacji o chorobie. Zawartość strony nie może być interpretowana jako porada medyczna.

Forum i Poczta


Forum

Poczta

Biedronkowe nowości i informacje

Ryzyko infekcji wśród chorych na SpA leczonych inhibitorami TNF alfa

Ryzyko infekcji wśród chorych na SpA leczonych inhibitorami TNF alfa

Wyniki długoterminowej obserwacji chorych na osiową spondyloartropatię (axial SpA, axSpA) leczonych...
Co łączy zmarszczkę technologiczną z dermatologią?

Co łączy zmarszczkę technologiczną z dermatologią?

Okazuje się, że dużo. Brytyjscy dermatolodzy są zdania, że zbyt częste używanie smartfonów i tabletów...
Warto jasno wyznaczać cele terapeutyczne w łuszczycy

Warto jasno wyznaczać cele terapeutyczne w łuszczycy

Niemieckie badanie wskazuje, że pacjenci, u których cele terapeutyczne są jasne określane na początku,...
Etanercept u pacjentów z łuszczycą wcześniej leczonych infliksimabem lub adalimumabem

Etanercept u pacjentów z łuszczycą wcześniej leczonych infliksimabem lub adalimumabem

Kanadyjscy naukowcy publikują wyniki pracy, w której określali efektywność leczenia etanerceptem po...
Preferencje dotyczące stosowania leków biologicznych w opinii lekarzy i chorych – wyniki badania ankietowego RAISE*

Preferencje dotyczące stosowania leków biologicznych w opinii lekarzy i chorych – wyniki badania ankietowego RAISE*

Ocena preferencji metod i częstości podawania leków biologicznych w opinii lekarzy reumatologów i chorych...
Długoterminowa skuteczność golimumabu u pacjentów z zapalnymi spondyloartropatiami

Długoterminowa skuteczność golimumabu u pacjentów z zapalnymi spondyloartropatiami

Skuteczność leczenia zapalnych chorób reumatycznych poprawiła się istotnie w ostatnich latach. Złożyło...
Choroby skóry wciąż stygmatyzują i zamykają w domu. Nie bój się ich!

Choroby skóry wciąż stygmatyzują i zamykają w domu. Nie bój się ich!

Skóra to nasza wizytówka. Piękna i zdrowa aż się prosi, by ją odsłaniać. Kiedy choruje, nietrudno wpaść...

Wyszukaj w serwisie

Nowe Dermokosmetyki i Suplementy

  1. Pura Natura Psoristop

    Ocena artykułu: / 0
    piątek, 21 czerwca 2019

    Pura Natura Psoristop łuszczyca egzema - z wyciągiem korzenia mahonii pospolitej do pielęgnacji skóry.

    (8627)
    Więcej…
  2. Dermokosmetyki Nivelium

    Ocena artykułu: / 0
    niedziela, 09 grudnia 2018

    Nivelium MED to specjalistyczny krem dermatologiczny do łagodzenia przebiegu  chorób skóry: AZS, łuszczyca, egzema.

    (11602)
    Więcej…
  3. BIOARP - Dla skóry - naturalnie

    Ocena artykułu: / 0
    piątek, 05 czerwca 2015

    Firma BIOARP promuje powrót do tradycyjnych metod pielęgnacji skóry problematycznej.

    (18875)
    Więcej…

Kto na stronie

Naszą witrynę przegląda teraz 4 gości 
mod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_counter
mod_vvisit_counterDziś365
mod_vvisit_counterWczoraj3379
mod_vvisit_counterTen tydzień6513
mod_vvisit_counterOstatni tydzień3293
mod_vvisit_counterTen miesiąc13834
mod_vvisit_counterOstatni miesiąc28238
mod_vvisit_counterWszystkie dni838270

Naszą witrynę przegląda teraz: 4 gości 
Twój IP: 18.205.114.205
 , 
Dziś jest: 19 Mar 2024

Polecamy

Reklama
Reklama