Biedronkowo

Serwis informacyjny dla chorych na łuszczycę i łuszczycowe zapalenie stawów.

  • Zwiększ rozmiar czcionki
  • Domyślny  rozmiar czcionki
  • Zmniejsz rozmiar czcionki

Leki biologiczne w leczeniu łuszczycy

Email Drukuj PDF
(3 głosów, średnia ocena 2.33 na 5)
Ocena użytkowników: / 3
SłabyŚwietny 

Streszczenie

Leczenie łuszczycy, choroby o podłożu immunologicznym, sprawia wciąż wiele trudności terapeutycznych. Przewlekle chorzy pacjenci oczekują na lepsze i skuteczniejsze preparaty, dlatego wprowadzenie nowych leków biologicznych może stać się przełomem w leczeniu tej choroby. W pracy przedstawiono cztery nowe leki biologiczne: efalizumab, alefacept, etanercept, infliksimab, które od niedawna stosowane są w leczeniu łuszczycy. Wyniki wykazały całkowite ustępowanie zaawansowanych i przewlekłych objawów chorobowych
oraz wysoką skuteczność w leczeniu opornych i zaawansowanych postaci łuszczycy. Dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego nowych leków biologicznych w leczeniu łuszczycy.

WSTĘP
Łuszczyca jest przewlekłą, nawrotową i trudną do wyleczenia chorobą, na którą choruje ok. 2% populacji.
Prawie 2/5 pacjentów z łuszczycą choruje również na łuszczycowe zapalenie stawów (PsA Psoriatic Arthritis) [1]. Dotychczasowe metody leczenia łuszczycy okazały się jeszcze nie w pełni skuteczne i niekiedy połączone z ryzykiem wystąpienia objawów niepożądanych. Często po krótkim okresie remisji obserwuje się nawroty zmian skórnych. Poznanie procesów immunologicznych związanych z etiopatogenezą łuszczycy umożliwiło wprowadzenie nowych, tzw. biologicznych leków, do których należą m.in.: efalizumab, alefacept, etanercept i infliksimab. Każdy z nich charakteryzuje się odmiennym mechanizmem działania.

Główną rolę w etiologii łuszczycy odgrywają limfocyty T, a także wydzielane przez nie cytokiny [2,3,4]. Proces rozpoczyna się od aktywacji limfocytów. Aby doszło do aktywacji komórek, w organizmie muszą pojawić się obce antygeny. Antygen wyłapywany jest przez komórkę, która go prezentuje (APC Antigen Presenting Cell) za pomocą cząsteczki MHC klasy I lub II, a następnie prezentowany jest limfocytom T. Jeżeli komórka T ma odpowiedni receptor TCR, który rozpoznaje antygen, dochodzi do połączenia limfocytu T z APC. Stabilizacja wiązania TCR z MHC możliwa jest, gdy dojdzie do połączenia się drobin adhezyjnych ICAM-1 i LFA-3 na APC oraz LFA-1 i CD2 na powierzchni limfocytów T [5]. Adhezja zachodzi między cząsteczkami ICAM-1 i LFA-1 oraz CD2 i LFA-3. W tym właśnie miejscu działa efalizumab, który blokuje łączenie LFA-1 z ICAM-1 i alefacept uniemożliwiający połączenie LFA-3 z CD2 [6]. Połączenie się cząsteczek adhezyjnych zwiększa siłę wiązania między limfocytem T a APC i dochodzi do aktywacji limfocytu T. Aktywna komórka T trafia do krążenia i w naczyniach krwionośnych zostaje związana ze śródbłonkiem.
Dzięki temu połączeniu może przejść przez ścianę naczynia i trafić do skóry. W skórze rozpoczyna się proces indukcji keratynocytów przez limfocyty T i wydzielane przez nie cytokiny. Limfocyty wydzielają IL-6, 8, 12, INF-A oraz TNF-A [7] (ryc.1).



TNF-A jest cytokin
ą prozapalną, która odgrywa kluczową rolę w rozwoju łuszczycy i PsA. TNF-A zwiększa liczbę komórek dendrytycznych, które mają zdolność prezentacji antygenu w naskórku, a następnie pobudza dojrzewanie tychże komórek. W konsekwencji dochodzi do wzmożonej prezentacji antygenu limfocytom T i aktywacji limfocytów. Dodatkowo włączają się E-kadheryny, które umożliwiają przyłączenie komórek dendrytycznych do keratynocytów. Ekspresja E-kadheryn zatrzymuje keratynocyty w naskórku, natomiast TNF-A zmniejsza ilość E-kadheryn, co ułatwia komórkom dendrytycznym migracje ze skóry do węzłów, gdzie dochodzi ponownie do aktywacji limfocytów. Jednoczenie TNF-A pobudza naczyniowy ródbłonkowy czynnik wzrostu, który umożliwia migrację leukocytów do skóry i tworzenie nacieków zapalnych. Naczyniowy ródbłonkowy czynnik wzrostu zwiększa również liczbę naczyń krwionośnych, co przyczynia się do wystąpienia objawu Auspitza obserwowanego u chorych na łuszczycę. Etanercept i infliksimab, hamując TNF-A, uniemożliwiają przebieg powyższych procesów i rozwój zarówno skórnych, jak i stawowych zmian chorobowych. W przeprowadzanych badaniach głównym kryterium, na podstawie, którego oceniano skuteczność leków, było PASI (Psoriasis Area and Severity Index) [8]. Skala PASI służy do oceny nasilenia zmian łuszczycowych i waha się w zakresie od 0 (brak zmian) do 72 (ciężkie zmiany). Współczynniki PASI 50, 75, 90 oznaczają odpowiednio redukcję zmian łuszczycowych o 50%, 75% i 90%.



EFALIZUMAB

Efalizumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym (ryc. 2), które wykazuje powinowactwo do molekuły CD11a (czyli podjednostki alfa cząsteczki adhezyjnej LFA-1) [9]. LFA-1 jest to cząsteczka adhezyjna, która znajduje się na limfocytach T. W momencie, gdy antygen prezentowany jest limfocytom przez komórkę APC, cząsteczka LFA-1 łączy się z ICAM-1. Połączenie to umożliwia aktywację limfocytu i proliferację keratynocytów.
Mechanizm działania efalizumabu polega na blokadzie cząsteczki LFA-1, co uniemożliwia połączenie się z ICAM1. Blokada ta ma na celu zahamowanie nadmiernej proliferacji keratynocytów i zmniejszenia ilości wykwitów łuszczycowych. Lek podawać można w postaci iniekcji dożylnych i podskórnych.

Badania kliniczne efalizumabu
Efalizumab podawany dożylnie Gottlieb przedstawił immunologiczne i kliniczne efekty leczenia łuszczycy pojedynczymi dawkami efalizumabu[10]. W badaniu wzięło udział 31 pacjentów z przewlekłą łuszczycą, którym podawano dożylnie lek w dawkach 0.03-10.0 mg/kg/tydzień. Działanie leku oceniano na podstawie następujących parametrów: gruboć naskórka, liczba limfocytów T w naskórku i skórze, a także ekspresja ICAM-1. Z grupy 31 pacjentów 3 osoby zostały wykluczone z powodu wystąpienia nudnoci, wymiotów, gorączki i dreszczy po zastosowaniu leku w dawce 0.6 mg/kg. Pacjentów podzielono na 3 grupy. Grupa I 8 pacjentów (efalizumab od 0.01-0.1 mg/kg); grupa II 15 pacjentów (lek w dawce 0.3-1.0 mg/kg); grupa III 5 pacjentów (dawka leku >1.0 mg/kg). Wród pacjentów z grupy III wykazano całkowitą blokadę CD11a, utrzymującą się ponad 14 dni, a w II grupie krócej niż 2 tygodnie. W grupie I wykazano częciową blokadę CD11a. Gruboć naskórka i liczba limfocytów w skórze i naskórku uległa zmniejszeniu tylko w grupie II i III.
W kolejnym, omiotygodniowym badaniu pacjenci otrzymywali efalizumab lub placebo w dawce 0.1 mg/kg i 0.3 mg/kg [11]. Skutecznoć leku była oceniana na podstawie zmian klinicznych i symptomów choroby, brano również pod uwagę PASI, gruboć naskórka i liczbę limfocytów. Pacjentów rekrutowano na podstawie następujących kryteriów: PASI minimalne 12, powierzchnia zajętej skóry zajmująca więcej niż 10%, choroba trwająca dłużej niż 6 miesięcy, wiek od 18 do 70 lat, waga do 120 kg.
Sporód 144 pacjentów objętych badaniem 22 osoby otrzymywały lek w dawce: 0.1 mg/kg, 75 pacjentów 0.3 mg/kg, a 47 osób placebo. rednia PASI u tych pacjentów wynosiła 14,5-17,5. Skutecznoć leczenia była oceniana na podstawie gruboci naskórka, który u pacjentów otrzymujących lek w dawce 0.3 mg/kg uległ zcieńczeniu o 22% w dniu 28, a o 37% w dniu 56. W grupie placebo w dniu 28 gruboć naskórka zmniejszyła się o 10%, a w 56 dniu tylko o 19%. Obniżeniu uległa także liczba limfocytów T w naskórku. W dniu 56 w grupie otrzymującej lek w dawce 0.3 mg/kg liczba limfocytów T zmniejszyła się o 63%, a w grupie placebo o 36%. Również w skórze w grupie otrzymującej lek obserwowano redukcję liczby limfocytów T o 51%, a w grupie placebo o 38%. U pacjentów leczonych dawką leku 0.1 mg/kg wyniki były zbliżone do wartoci uzyskanych w grupie placebo.

Efalizumab podawany podskórnie
W badaniu przedstawionym przez Gordona brało udział 556 pacjentów w wieku od 18 do 75 lat, u których zmiany skórne pokrywały 10% powierzchni ciała, a rednie PASI wynosiło 12 [12]. Pacjentów podzielono na 2 grupy, z których jedna otrzymywała efalizumab w dawce 1 mg/kg/tydzień, a druga placebo. Pod koniec 12 tygodnia terapii 27% pacjentów z grupy otrzymującej lek i 4% badanych z grupy placebo osiągnęło PASI 75. PASI 50 uzyskało 49% pacjentów z grupy I i 14% badanych z grupy II.
Leonardi do badania trwającego 24 tygodnie dobierał pacjentów według następujących kryteriów: wiek od 18-70 lat, przewlekła łuszczyca zajmująca około 10% powierzchni skóry i rednie PASI 12 [13]. Początkowo, przez okres 12 tygodni, pierwsza grupa pacjentów otrzymywała efalizumab w dawce 1 mg/kg, druga 2 mg/kg, a trzecia placebo. Po tym wstępnym okresie PASI 75 zaobserwowano u 39% pacjentów z grupy I i u 27% badanych z grupy II, a tylko u 2% pacjentów z grupy placebo. Pacjenci z grupy I i II, którzy nie osiągnęli PASI 75, zostali godzieleni losowo na dwie grupy. Pierwsza liczyła 123 pacjentów i przez następne 12 tygodni otrzymywała efalizumab (66 osób w dawce 2 mg/kg, a 57 osób w dawce 1 mg/kg), druga grupa liczyła 60 pacjentów i otrzymywała placebo.
W 24 tygodniu PASI 75 uzyskało 19,7% (13/66) pacjentów leczonych 2 mg/kg efalizumabu i 21,1% (12/57) leczonych 1 mg/kg leku, a tylko 6,7% (4/60) z grupy placebo.
Gottlieb opisał efekty skutecznoć efalizumabu stosownego u pacjentów z przewlekłą łuszczycą w wieku od 18 do 70 lat [14]. PASI u tych pacjentów wynosiło 12. Zmiany łuszczycowe zajmowały ok. 15% powierzchni skóry. Pięćdziesięciu siedmiu pacjentów podzielono na 5grup. Chorzy otrzymywali lek w następujących dawkach: grupa A 3 mg/kg, grupa B 0,5 mg/kg, grupa C 0,5-1,0 mg/kg, grupa D 0,7-1,5 mg/kg i grupa E 1,0-2,0 mg/kg. Największa skutecznoć leku była obserwowana u dwóch grup C i E. Duża poprawa zmian skórnych była już zauważalna pomiędzy 7 a 14 dniem terapii. W dniu 56 PASI 50 osiągnęło 52% pacjentów z grupy C i 62% chorych z grupy E. PASI 75 uzyskało 10% pacjentów z grupy C i 30% leczonych z grupy E.

Bezpieczeństwo efalizumabu
Efalizumab stosowany przez okres 12 do 24 tygodni jest lekiem dobrze tolerowanym. Podczas leczenia nie zaobserwowano żadnych infekcji oportunistycznych, hepatotoksycznoci, neurotoksyczności ani rozrostów nowotworowych [10,11,12,15]. W pojedynczych przypadkach obserwowano: bóle głowy, dreszcze, podwyższoną temperaturę, osłabienie, nudności i wymioty. Objawy te zmniejszały się, lub całkowicie ustępowały w trakcie trwania terapii. Należy jednak pamiętać, że jest to lek immunosupresyjny, który może zwiększać ryzyko występowania poważnych infekcji, trombocytopenii, a także nowotworów, szczególnie u tych pacjentów, którzy mają predyspozycje lub w przeszłości wykryto u nich zmiany rozrostowe.

ALEFACEPT
Alefacept jest proteiną zbudowaną z cząsteczki LFA-3 i ludzkiej IgG 1 (ryc. 2) [16]. Mechanizm jego działania jest bardzo podobny do efalizumabu. Różnica polega na tym, iż alefacept przyłącza się do CD2 na powierzchni limfocytu i w ten sposób uniemożliwia połączenie się CD2 z LFA-3. Wywołuje także apoptozę limfocytów T CD4+ poprzez przyłączenie się receptora Fc?RIII na komórkach NK i makrofagach. Tak, więc ma podwójny system działania polegający na blokowaniu i zmniejszaniu liczby krążących limfocytów T CD4+. Lek może być podawany dożylnie lub domięśniowo.

Badania kliniczne alefaceptu
Alefacept podawany dożylnie W badaniu opisanym przez Kruegera lek podawano pacjentom z przewlekłą łuszczycą dożylnie w dawce 7.5 mg/tydzień [17]. Badanie składało się z 2 tur trwających po 12 tygodni. Pacjenci zostali losowo podzieleni na 3 grupy. Grupa I otrzymywała alefacept w trakcie obu 12 tygodni, grupa II przez pierwsze 12 tygodni otrzymywała alefacept, a przez następne 12 tygodni placebo, grupa III przez pierwsze 12 tygodni placebo, a przez następne 12 tyg. alefacept. Skutecznoć leczenia oceniano na podstawie PASI. Podczas pierwszej tury w 14 tygodniu PASI 75 uzyskało 14% pacjentów z grupy I i II, a tylko 4% badanych z grupy III. PASI 50 osiągnęło 38% pacjentów z grupy I i II i 10% badanych z grupy III. Podczas drugiej tury PASI 75 osiągnęło 23% pacjentów z grupy I i II, a w grupie placebo tylko 7% badanych. PASI 50 osiągnęło 48% z grupy I i II i 24% badanych z grupy III.
W badaniu przedstawionym przez Ellis uczestniczyło 229 pacjentów z przewlekłą łuszczycą, którym podawano dożylnie alefacept w dawce 0.025, 0.075, 0.150 mg/kg/ tydzień lub placebo przez 12 tygodni [18]. Przed badaniami rednia PASI wynosiła od 14 do 20 w całej grupie pacjentów. Po dwóch tygodniach zauważono redukcję PASI o 38% w grupie otrzymującej lek w dawce 0.025mg/kg i o 53% w obu grupach otrzymujących alefacept w dawkach 0.075 i 0.150 mg/kg. W grupie placebo PASI uległo obniżeniu o 21%. Dwanacie tygodni po zakończonej terapii u 28 pacjentów otrzymujących alefacept i u 3 osób z grupy placebo uzyskano całkowitą remisję zmian skórnych. Zaobserwowano również obniżenie liczby limfocytów T we krwi obwodowej korelujące z ustępowaniem zmian łuszczycowych.
Alefacept podawany domięniowo Do badań skutecznoci alefaceptu w leczeniu łuszczycy zakwalifikowano pacjentów z przewlekłą chorobą trwającą dłużej niż rok, ze zmianami zajmującymi powyżej 10% powierzchni ciała i z prawidłową liczba limfocytów T [19]. Lek podawano domięniowo raz w tygodniu. Pierwsza grupa pacjentów otrzymywała 10 mg leku, druga 15mg, a trzecia placebo. Po 12 tygodniach terapii w grupie I uzyskano obniżenie PASI o 41%, w grupie II o 46%, a w grupie placebo o 25%. Zauważono również, że w ciągu następnych 12 tygodni po zakończonej terapii nie doszło do wznowy, a PASI pozostało obniżone w grupie pierwszej o 41%, w drugiej o 46%, a w grupie placebo o 20%.

Bezpieczeństwo alefaceptu
W trakcie badań z zastosowaniem alefaceptu w łuszczycy nie wystąpiły żadne infekcje oportunistyczne, rozrosty nowotworowe czy immunosupresja. Podczas podawania pierwszych dawek leku pojawiły się natomiast bóle głowy, zapalenie gardła, katar, objawy grypowe, które ustępowały w trakcie trwania badań [17,18,19]. Podobnie jak w przypadku terapii efalizumabem, należy brać pod uwagę możliwoć występowania nowotworów, ciężkich infekcji, a także limfopenii, która może się rozwinąć u pacjentów po stosowaniu leku, szczególnie u tych, u których liczba limfocytów przed leczeniem znajdowała się na dolnej granicy normy.

ETANERCEPT
Etanercept jest ludzkim rozpuszczalnym receptorem TNF utworzonym z fuzji dwóch naturalnych rozpuszczalnych receptorów TNF z fragmentem ludzkiej IgG1 (ryc.2) [7]. Działanie leku polega na kompetycyjnym hamowaniu łączenia się TNF-A z jego powierzchniowymi receptorami komórkowymi, co w rezultacie sprawia, że TNF-A staje się biologicznie nieaktywny. TNF-A jako cytokina pozapalna odgrywa kluczową rolę w patogenezie wielu przewlekłych i zapalnych chorób [1]. Stan zapalny jest główną cechą łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów, w których to chorobach obserwuje się podwyższony poziom TNF-A. Lek, oprócz skutecznoci i bezpieczeństwa, charakteryzuje się również łatwym aplikowaniem. Pacjenci mogą samodzielnie wykonywać iniekcje podskórne raz lub dwa razy w tygodniu.

Badania kliniczne etanerceptu
Etanercept podawany podskórnie w łuszczycy W drugiej fazie badań kontrolnych wzięło udział 112 pacjentów, których losowo podzielono na 2 grupy [20]. Grupa I otrzymywała placebo, a grupa II etanercept w dawce 25 mg podskórnie 2 razy w tygodniu przez 24 tygodnie. W badaniu porównywano liczbę pacjentów, która podczas 12-tygodniowej terapii osiągnęła PASI 50, 75 i 90. Pacjenci w obu grupach charakteryzowali się rednią PASI
17-19, obszarem zajętej powierzchni ciała powyżej 30% i ponad dwudziestoletnim czasem trwania łuszczycy. W 12 tygodniu PASI 75 uzyskało 30% pacjentów otrzymujących lek i w 24 tygodniu odsetek ten uległ zwiększeniu do 56% pacjentów. W grupie placebo tylko 5% badanych osiągnęło PASI 75 w 24 tygodniu. W grupie leczonej etanerceptem duży odsetek pacjentów osiągnął PASI 50. W 12 tygodniu badania PASI 50 osiągnęło 70% pacjentów, a w 24 tygodniu PASI 50 uzyskało 76% badanych.
Leonardi opisał badanie, w którym wzięło udział 652 pacjentów z aktywną postacią łuszczycy. Powierzchnia zajętej skóry wynosiła więcej niż 10%, a minimalne PASI 10 [21]. Pacjentów podzielono na 4 grupy i podawano im lek lub placebo podskórnie. Grupa I otrzymywała placebo, grupa II 25 mg etanerceptu raz w tygodniu, grupa III 25 mg 2 razy w tygodniu, a grupa IV 50 mg leku 2 razy w tygodniu. W 12 tygodniu PASI 75 osiągnęło 4%
pacjentów z grupy I, 14% badanych z grupy II, 34% pacjentów z grupy III, a z grupy IV 49% pacjentów. Również duże różnice między grupą placebo a grupami otrzymującymi etanercept widoczne były w osiągnięciu PASI 50. Wskanik ten osiągnęło 13% badanych z grupy I, 41% z grupy II, 58% z grupy III i 74% z grupy IV. Po 24 tygodniach terapii PASI 75 uzyskało 25% pacjentów z grupy II, 44% badanych z grupy III i 59% z grupy IV.
Etanercept podawany podskórnie w łuszczycowym zapaleniu stawów Mease w swoim badaniu sprawdzał skutecznoć i bezpieczeństwo etanerceptu w leczeniu łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów [22]. Badaniem objęto 205 pacjentów z łuszczycowym zapaleniem stawów. Badani zostali podzieleni na 2 grupy. Pierwsza otrzymywała placebo, druga podskórnie 25mg leku 2 razy w tygodniu przez 24 tygodnie. Etanercept zmniejszył znacząco objawy łuszczycowego zapalenia stawów i łuszczycy. W 12 tygodniu ACR20 (American College of Rheumatology 20% improvement criteria) osiągnęło 59% pacjentów otrzymujących etanercept i 15% badanych z grupy placebo. Jednoczenie widoczna była duża poprawa w łuszczycowych zmianach skórnych w 24 tygodniu. PASI 75 osiągnęło 23% pacjentów z grupy otrzymującej lek i tylko 3% w grupie placebo. Jakoć życia pacjentów stosujących etanercept uległa znacznej poprawie. Ustąpiły bóle i obrzęki, a proces dalszego niszczenia stawów uległ zahamowaniu.

Bezpieczeństwo etanerceptu
W trakcie przeprowadzanych badań lek był dobrze tolerowany. Obserwowano jedynie pojedyncze przypadki objawów niepożądanych: zmiany w miejscu wstrzyknięcia (krwawienie, zasinienie, rumień, wiąd, ból i obrzęk), infekcje górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie pęcherza oraz infekcje skórne. Bardzo rzadko występowały ciężkie infekcje lub trombocytopenia [20,21]. Długotrwała terapia lekiem okazała się równie bezpieczna jak 12-tygodniowa [1]. Działania niepożądane, które się pojawiły, były identyczne z tymi, które wystąpiły podczas badań klinicznych trwających 12 tygodni.

INFLIKSIMAB
Infliksimab jest to chimeryczne ludzko-mysie przeciwciało monoklonalne (ryc. 2), wiążące się z dużym powinowactwem zarówno z rozpuszczalną, jak i transbłonową formą ludzkiego czynnika martwicy nowotworu alfa (TNF-A) [23]. Infliksimab wiąże się z cząsteczkami TNF-A w osoczu i chorych tkankach, co jest równoznaczne z utratą aktywności biologicznej TNF-A. Blokada czynnika TNF-A przyczynia się do zahamowania stanu zapalnego, który przyczynia się do zaostrzenia zmian łuszczycowych i łuszczycowego zapalenia stawów. Oprócz łuszczycy, lek ten znalazł zastosowanie w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i w chorobie Cohna [24]. Lek podawany jest w postaci dożylnych infuzji trwających około 2-3 godzin.

Badania kliniczne infliksimabu
Infliksimab podawany dożylnie w łuszczycy W badaniach klinicznych infliksimabu wzięło udział 33 pacjentów w wieku od 21 do 69 lat, którzy chorowali na przewlekłą łuszczycę zajmującą około 5% powierzchni skóry [25]. Pacjenci zostali podzieleni na 3 grupy: grupa I placebo, grupa II infliksimab w dawce 5 mg/kg i.v., grupa III infliksimab 10 mg/kg i.v. Skutecznoć leku była oceniana na podstawie PASI. W trakcie pierwszych 8 tygodni badań PASI 75 osiągnęło 69% pacjentów z grupy I i 73% badanych z grupy III, i tylko 18% z grupy
placebo. W 9 tygodniu grupa placebo została podzielona, a pacjenci zostali przydzieleni do pozostałych grup W 10 tygodniu badania PASI 75 osiągnęło 88% pacjentów w grupie II i 80% pacjentów w grupie III. W tym samym czasie PASI 50 uzyskało 88% pacjentów z grupy II i 93% pacjentów z grupy III.
Kolejnym badaniem objęto pacjentów powyżej 18 roku życia, którzy chorowali na łuszczycę około 6 miesięcy [26]. PASI u tych pacjentów wynosiło 12, a zmiany skórne zajmowały 10% powierzchni skóry. Pacjentów odzielono na 3 grupy: grupa I placebo, grupa II infliksimab w dawce 3 mg/kg i.v., grupa III infliksimab 5 mg/kg i.v.
W 2 tygodniu terapii obserwowano znaczną poprawę wród pacjentów otrzymujących lek w porównaniu z grupą leczoną placebo. PASI 50 uzyskało 34% i 40% pacjentów, odpowiednio w grupie II i III w porównaniu z 4% badanych z grupy placebo. W 4 tygodniu PASI 75 osiągnęło 35% pacjentów z grupy I i 47% badanych z grupy III. W grupie placebo żaden z pacjentów nie miał tak dużej poprawy. W 10 tygodniu PASI 75 uzyskało 72% pacjentów z grupy II i 88% badanych z grupy III w porównaniu z 6% pacjentów z grupy placebo.

Infliksimab podawany dożylnie w łuszczycowym zapaleniu stawów
W drugiej fazie badań brało udział 101 pacjentów, których podzielono na 2 grupy [27]. W grupie pierwszej podawano lek w dawce 5 mg/kg, a w grupie drugiej placebo. W tygodniu 2, 4 i 8 terapii były zauważalne istotne zmiany między obiema grupami. W grupie otrzymującej infliksimab 71% pacjentów osiągnęło ACR20, a w grupie placebo tylko 9,8% badanych uzyskało ACR20. PASI 75 osiągnęło 70% pacjentów otrzymujących lek i 0% w grupie placebo.
Bardzo podobne wyniki obserwowano podczas 3 fazy badań, w której uczestniczyło 200 pacjentów [28]. Badani zostali podzieleni na 2 grupy. W pierwszej podawano lek 5 mg/kg, a w drugiej placebo. Skuteczność leku była obserwowana na podstawie PASI 75 i ACR20. PASI 75 osiągnęło 64% pacjentów stosujących infliksimab i 2% w grupie placebo. ACR20 uzyskało 58% pacjentów w grupie infliksimabu i 11% badanych z grupy placebo.

Bezpieczeństwo infliksimabu
W trakcie przeprowadzonych badań lek był dobrze tolerowany przez większość pacjentów. Obserwowano pojedyncze objawy niepożądane, takie jak: ból głowy, nudności, wymioty, dreszcze, ból pleców, objawy grypopodobne. U jednego z pacjentów przyjmujących 5 mg/kg rozpoznano zapalenie pęcherzyka żółciowego, u innego — podmiedniczkowe zapalenie nerek, u 7 pacjentów wystąpiły infekcje górnych dróg oddechowych, a u 2 — zapalenie tkanki łącznej. Obserwowano także zapalenia płuc i oskrzeli [26,29,30].

PODSUMOWANIE

Jak wynika z przedstawionych badań, nowe leki biologiczne wykazują dużą skuteczność w leczeniu łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów. Leki te hamują rozwój zmian łuszczycowych i doprowadzają do ich całkowitej remisji, poprawiają znacznie jakość życia pacjentów. Oprócz skuteczności, ważnym aspektem nowych leków jest ich bezpieczeństwo. Do tej pory leki stosowane w leczeniu łuszczycy, jak i PsA, wykazywały wiele działań niepożądanych, wśród których wymienić należy: nefrotoksyczność, hepatotoksyczność i zaburzenia gospodarki lipidowej. Objawy niepożądane związane ze stosowaniem nowych leków biologicznych występują rzadko i ograniczają się do zmian w miejscu podania lub objawów grypopodobnych. Niewątpliwie zaletą nowych leków jest również fakt, że nie trzeba stosować ich codziennie. Nowe leki biologiczne stanowią wielką szansę dla przewlekle chorych pacjentów z ciężkimi postaciami łuszczycy. Jedynym i bardzo istotnym ograniczeniem w możliwości ich szerszego stosowania pozostaje bardzo wysoka cena tych nowoczesnych preparatów.

Piśmiennictwo
1. Gottlieb AB. Etanercept for the treatment of psoriasis and psoriatic arthritis. Dermatologic Therapy. 2004; 17: 401-408.
2. Mehlis. S, Gordon K. The immunology of psoriasis and biologic immunotherapy. J Am Acad Dermatol. 2003; 49: 44-50.
3. Vugmeyster Y, Kikuchi T, Lowes MA i wsp. Efalizumab (abti- CD11a) — induced increase in peripheral blood leukocytes in psoriasis patients in preferentially mediated by altered trafficking of memory CD8+ T cells into lesional skin. Clinical immunology.
2004; 113: 38-46.
4. Joshi R. Immunopathogenesis of psoriasis. Indian J Dermatol
Venereol Leprol. 2004; 70: 10-12.
5. Krueger JG. The immunologic basis for the treatment of psoriasis with new biologic agents. J Am Acad Dermatol. 2002; 46: 1-23.
6. Griffiths CEM. The immunological basis of psoriasis. JEADV.
2003; 17: 1-5.
7. Goffe B, Cather J. Etanercept: An overview. J Am Acad Dermatol.
2003; 49: 105-111.
8. Menter MA, Krueger GC, Feldman SR et al. Psoriasis treatment
2003 at the new millennium: Position paper on behalf of the
authors. J Am Acad Dermatol. 2003; 49: 39-43.
9. Jullien D, Prinz JC, Langley RGB i wsp. T-Cell modulation for the treatment of chronic plaque psoriasis with Efalizumab (Raptiva): Mechanisms of action. Dermatology. 2004; 208: 297-306.
10. Gottlieb A, Krueger JG, Bright R i wsp. Effects of administration of single dose of a humanized monoclonal antibody to CD11a on the immunobiology and clinical activity of psoriasis. J Am Acad Dermatol. 2000; 42: 428-435.
11. Papp K, Bissonnette R, Krueger JG i wsp. The treatment of moderate to severe psoriasis with a new anti-CD11a monoclonal antibody. J Am Acad Dermatol. 2001; 45: 665-674.
12. Gordon KB, Papp KA, Hamilton TK i wsp. Efalizumab for patients with moderate to severe plaque psoriasis — a randomized controlled trial. JAMA. 2003; 290: 3073-80.
13. Leonardi CL, Papp KA, Gordon KB i wsp. Extended efalizumab therapy improves chronic plaque psoriasis: Result from a randomized phase III trial. J Am Acad Dermatol. 2005; 52: 425-433.
14. Gottlieb AB, Miller B, Lowe N i wsp. Subcutaneously administered efalizumab (anti-CD11a) improves signs and symptoms of moderate to severe plaque psoriasis. J Cutan Med Surg. 2003; 7: 198-207.
15. Leonardi CL. Efalizumab: an overview. J Am Acad Dermatol.
2003; 49: 98-104.
16. Krueger GG, Callis KP. Development and use of alefacept to treat psoriasis. J Am Acad Dermatol. 2003; 49: 87-97.
17. Krueger GG, Papp KA, Stough DB i wsp. A randomized, double- blind, placebo-controlled phase III study evaluating efficacy and tolerability of 2 courses of alefacept in patient with chronic plaque psoriasis. J Am Acad Dermatol. 2002; 47: 821-833.
18. Ellis CN, Krueger GG. Treatment of chronic plaque psoriasis by selective targeting of memory effector T lymphocytes. N Engl J Med. 2001; 345: 248-255.
19. Lebwohl M, Christophers E, Langley R i wsp. An international, randomized, double-blind, placebo-controlled phase 3 trial of intramuscular alefacept in patients with chronic plaque psoriasis. Arch Dermatol. 2003; 139: 719-727.
20. Gottlieb AB, Matheson R, Lowe N i wsp. A Randomized Trial of Etanercept as Monotherapy for Psoriasis. Arch Dermatol.
2003; 139: 1627-1632.
21. Leonardi CL, Powers JL, Matheson RT i wsp. Etanercept as
Monotherapy in Patients with Psoriasis. N Engl J Med. 2003;
349: 2014-2022.
22. Mease PJ, Kivitz AJ, Burch FX i wsp. Etanercept treatment of psoriatic arthritis: safety, efficacy and effect on disease progression. Arthritis Rheum. 2004; 50: 2264-2272.
23. Gottlieb AB. Infliximab for psoriasis. J Am Acad Dermatol. 2003;
49: 112-117.
24. Winterfield LS, Menter A. Infliximab. Dermatologic Therapy.
2004; 17: 409-426.
25. Gottlieb AB, Chaudhari U, Mulcahy LD i wsp. Infliximab monotherapy provides rapid and sustained benefit for plaque- type psoriasis. J Am Acad Dermatol. 2003; 48: 829-835.
26. Gottlieb AB, Evans R, Li S i wsp. Infliximab induction therapy for patients with severe plaque-type psoriasis: A randomized double-blind, placebo-controlled trial. J Am Acad Dermatol. 2004;
51: 534-542.
27. Antoni C i wsp. The infliximab multinational psoriatic arthritis controlled trial (IMPACT): substantial efficacy on synovitis and psoriatic lesions with or without concomitant DMARD therapy. Arthritis Rheum. 2002; 46: S381.
28. Kavanaugh A i wsp. Infliximab significantly improves joint and skin involvement in psoriatic arthritis to a substantial extent and irrespective of baseline joint involvement or MTX use: analysis of clinical response from the IMPACT II trial. Arthritis Rheum.
2004; 50: S617.
29. Lebwohl M. New developments in the treatment of psoriasis.
Arch Dermatol. 2002; 138: 686-688.
30. Chaudhari U, Romano P, Mulcahy LD i wsp. Efficacy and safety of infliximab monotherapy for plaque type psoriasis a randomized trial. Lancet. 2001; 357: 1842-1847.


 


Dziękujemy niżej wymienionym firmom za bezpłatne udostępnienie nam swoich produktów:




Informacje zawarte na tej stronie, są zamieszczone tylko i wyłącznie do celów informacyjnych i mają służyć czytającemu wyłącznie do poszerzenia wiedzy na temat choroby. Opis metod prezentowanych na stronie nie może być podstawą do rozpoczęcia leczenia którąkolwiek z powyższych metod i nie jest namową do zaprzestania obecnego procesu leczenia czy podjęcia leczenia jakąkolwiek inną metodą. Strona nie zawiera porad medycznych – stronę należy traktować jako zbiór informacji o chorobie. Zawartość strony nie może być interpretowana jako porada medyczna.

Forum i Poczta


Forum

Poczta

Biedronkowe nowości i informacje

Ryzyko infekcji wśród chorych na SpA leczonych inhibitorami TNF alfa

Ryzyko infekcji wśród chorych na SpA leczonych inhibitorami TNF alfa

Wyniki długoterminowej obserwacji chorych na osiową spondyloartropatię (axial SpA, axSpA) leczonych...
Co łączy zmarszczkę technologiczną z dermatologią?

Co łączy zmarszczkę technologiczną z dermatologią?

Okazuje się, że dużo. Brytyjscy dermatolodzy są zdania, że zbyt częste używanie smartfonów i tabletów...
Warto jasno wyznaczać cele terapeutyczne w łuszczycy

Warto jasno wyznaczać cele terapeutyczne w łuszczycy

Niemieckie badanie wskazuje, że pacjenci, u których cele terapeutyczne są jasne określane na początku,...
Etanercept u pacjentów z łuszczycą wcześniej leczonych infliksimabem lub adalimumabem

Etanercept u pacjentów z łuszczycą wcześniej leczonych infliksimabem lub adalimumabem

Kanadyjscy naukowcy publikują wyniki pracy, w której określali efektywność leczenia etanerceptem po...
Preferencje dotyczące stosowania leków biologicznych w opinii lekarzy i chorych – wyniki badania ankietowego RAISE*

Preferencje dotyczące stosowania leków biologicznych w opinii lekarzy i chorych – wyniki badania ankietowego RAISE*

Ocena preferencji metod i częstości podawania leków biologicznych w opinii lekarzy reumatologów i chorych...
Długoterminowa skuteczność golimumabu u pacjentów z zapalnymi spondyloartropatiami

Długoterminowa skuteczność golimumabu u pacjentów z zapalnymi spondyloartropatiami

Skuteczność leczenia zapalnych chorób reumatycznych poprawiła się istotnie w ostatnich latach. Złożyło...
Choroby skóry wciąż stygmatyzują i zamykają w domu. Nie bój się ich!

Choroby skóry wciąż stygmatyzują i zamykają w domu. Nie bój się ich!

Skóra to nasza wizytówka. Piękna i zdrowa aż się prosi, by ją odsłaniać. Kiedy choruje, nietrudno wpaść...

Wyszukaj w serwisie

Nowe Dermokosmetyki i Suplementy

  1. Pura Natura Psoristop

    Ocena artykułu: / 0
    piątek, 21 czerwca 2019

    Pura Natura Psoristop łuszczyca egzema - z wyciągiem korzenia mahonii pospolitej do pielęgnacji skóry.

    (8627)
    Więcej…
  2. Dermokosmetyki Nivelium

    Ocena artykułu: / 0
    niedziela, 09 grudnia 2018

    Nivelium MED to specjalistyczny krem dermatologiczny do łagodzenia przebiegu  chorób skóry: AZS, łuszczyca, egzema.

    (11602)
    Więcej…
  3. BIOARP - Dla skóry - naturalnie

    Ocena artykułu: / 0
    piątek, 05 czerwca 2015

    Firma BIOARP promuje powrót do tradycyjnych metod pielęgnacji skóry problematycznej.

    (18875)
    Więcej…

Kto na stronie

Naszą witrynę przegląda teraz 5 gości 
mod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_counter
mod_vvisit_counterDziś547
mod_vvisit_counterWczoraj3379
mod_vvisit_counterTen tydzień6695
mod_vvisit_counterOstatni tydzień3293
mod_vvisit_counterTen miesiąc14016
mod_vvisit_counterOstatni miesiąc28238
mod_vvisit_counterWszystkie dni838452

Naszą witrynę przegląda teraz: 5 gości 
Twój IP: 3.239.59.193
 , 
Dziś jest: 19 Mar 2024

Polecamy

Reklama
Reklama