Biedronkowo

Serwis informacyjny dla chorych na łuszczycę i łuszczycowe zapalenie stawów.

  • Zwiększ rozmiar czcionki
  • Domyślny  rozmiar czcionki
  • Zmniejsz rozmiar czcionki

KMINEK ZWYCZAJNY - (Carum carvi L.)

Email Drukuj PDF

Kminek zwyczajny (Carum carvi L.) – gatunek rośliny dwuletniej należący do rodziny selerowatych (Apiaceae). Pospolicie występuje w Azji i Europie, w tym w Polsce. Znana i uprawiana roślina przyprawowa.

Łodyga
Wzniesiona, bruzdkowana, mocno rozgałęziona, osi
ąga 30–70 cm[2] (1 m[3]) wysokości. Podłużnie żeberkowana.

Li
ście
Li
ście rozety i dolne łodygowe są długoogonkowe, górne - bezogonkowe, podwójnie- lub potrójniepierzastodzielne, o wąskich działkach. Ogonek liściowy przechodzi w pochwę, z której wyrastają dwa listki.

Kwiaty
Drobne, białe (wyj
ątkowo zdarzają się różowe), zebrane w liczne baldachy złożone o 5-10 szypułach. Pokrywek brak.

Owoce
Rozłupnia, złożona z dwu oddzielnych niełupek, długo
ści 4–6 mm, podwieszonych na wspólnym wieszadle za pomocą cienkich nici, które po wyschnięciu stają się kruche i łatwo obłamują. Owoce są w stanie dojrzałym brunatne, wydłużone, nieco zagięte ku stronie wewnętrznej, a na stronie zewnętrznej opatrzone 5 żeberkami.

Korzeń
Białawy, wrzecionowaty i mięsisty.
Gatunki podobne
Szalej jadowity (Cicuta virosa), truj
ący. Różni się mniej pierzastymi
li
śćmi o ostro ząbkowanym brzegu blaszki.

Biologia i ekologia
Rozwój

Roślina dwuletnia. W pierwszym roku rozwija się rozeta liści podwójnielub potrójnie pierzastych oraz gruby korzeń palowy. Roślina gromadzi w korzeniu substancje zapasowe. Jesienią, kiedy wchodzi w okres spoczynku, większość liści obumiera. Wczesną wiosną drugiego roku wyrastają liście odziomkowe, a następnie łodygi kwiatostanowe. Kwitnie od maja do czerwca. Owoce dojrzewają w pierwszej połowie lipca.

Cechy fitochemiczne

Nasiona zawierają 3–7% olejku eterycznego. Głównymi składnikami olejku są: karwon (ok. 60%) oraz limonen (terpen), a także aldehyd kuminowy. Nasiona zawierają również flawonoidy, kwasy organiczne (w tym kwas kawowy), substancje azotowe (20%), cukry proste (3%), skrobię (4%), olej tłusty (12–20%), garbniki, żywice, woski.

Ekologia

Roślina obcopylna. Zapylana m.in. przez pszczoły.

W stanie dzikim rośnie na suchszych łąkach, przydrożach, miedzach i polanach. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Arrhenathertalia.
Nazwy ludowe i zwyczajowe to: karolek, karulek, kmin polny, karolek pospolity, kinin, karulek pospolity, karba.

Ro
ślina lecznicza
Surowiec zielarski: owoc (Carvi Fructus), w którego skład wchodzi olejek eteryczny (Oleum carvi).
Olejek kminkowy destylowany z owoców to przezroczysta, żółtawa ciecz o przyjemnym zapachu i lekko piek
ącym smaku.
Działanie: przeciwskurczowo w obrębie przewodu pokarmowego, poprawia trawienie, działa wiatropędnie, sokopędnie, mlekopędnie, bakteriobójczo.

Ro
ślina przyprawowa

Nasiona, o aromatycznym zapachu i lekko piekącym, korzennym smaku, stanowią przyprawę do: sałatek, past; kapusty, pieczonych jabłek i sera; potraw smażonych lub zawierających dużą ilość tłuszczu: kotletów zbożowych, omletów; wypieków: chleba, paluszków i pasztecików; zup: grzybowej, ziemniaczanej, kapuśniaku.
Składnik wódek (kminkówka) i likierów (alasz).

Ro
ślina jadalna
Korzeń wykształcany w pierwszym roku wegetacji nadaje się do spożycia, może być np. gotowany i przyrz
ądzany podobnie do korzenia marchwi.
Najlepsze rejony do uprawy w Polsce to Żuławy i północna Polska. Wymaga żyznych, wilgotnych i ciepłych. Uprawiany z siewu nasion do gruntu. Siew należy wykonać w okresie marzec – kwiecień, najpó
źniej w czerwcu. Współrzędnie można wysiać rośliny jednoroczne (np. kolendrę, groch, czarnuszkę), których zbiór przeprowadza się w pierwszym roku. Zbiór kminku odbywa się w drugim roku, w pierwszej połowie lipca, kiedy zaczynają zmieniać kolor z zielonego na brązowy. Owoce zbiera się dojrzałe – czerwono-brunatne. Dojrzałe owoce bardzo łatwo się osypują, dlatego zbiór należy przeprowadzać wcześnie rano, gdy są jeszcze mokre. Plon owoców to średnio 2t/ha. Kminek jest odporny na wymarzanie. Główni eksporterzy: Holandia, Węgry.

Historia uprawy

Kminek został znaleziony podczas wykopalisk z młodszej epoki kamiennej. Znany był już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie jako środek ułatwiający trawienie potraw z fasoli i grochu. Stosowany także szeroko w średniowiecznej Europie.

Pochodzenie

Kminek został znaleziony podczas wykopalisk z młodszej epoki kamiennej sprzed 3000 lat p.n.e. Starożytni Grecy i Rzymianie stosowali go jako środek ułatwiający trawienie potraw z dodatkiem fasoli i grochu. Od czasów panowania Karola Wielkiego kminek uprawiano w przyklasztornych ogrodach. Kminek zwyczajny był doskonale znany starożytnym Egipcjanom. Zachowane angielskie
rękopisy kulinarne
świadczą, iż XIII-wieczni mieszkańcy Albionu dodawali kminek do zawijanych w słoninę i pieczonych kur.

Kminek należy do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae). Najprawdopodobniej nazwa rodzajowa tej grupy roślin wywodzi się ze starogreckich terminów kara lub kar, oznaczających baldach. Współcześnie znanych jest blisko 25 gatunków kminku, które spotyka się głównie w Europie, Ameryce Północnej i Afryce. Wśród nich najbardziej znane są m.in. kmin rzymski (kramny), kmin polny (zwyczajny), kmin karyjski, kmin egipski. Kminek jest rośliną dwuletnią. W roku siewu tworzy długi, walcowaty korzeń i rozetę jasnozielonych, pierzastodzielnych liści, a dopiero w następnym roku wytwarza pęd kwiatowy.
Rozgałęziaj
ąca się już od podstawy łodyga, osiąga wysokość nawet do 1 m. Na jej szczycie wyrasta baldach drobnych, białych lub czasem różowych kwiatów. Kminek uprawiany jest w Europie, Afryce Północnej, w krajach byłego Związku Radzieckiego, Azji Mniejszej, Indiach, USA. Szczególnie rozległe uprawy znajdują się w Holandii i Niemczech.

W kuchni

Kminek jest doskonałą przyprawą do potraw tłustych i ciężkostrawnych. Jego owoce używa się w całości lub w postaci mielonej. Mielonym kminkiem przyprawia się potrawy niegotowane, czyli sałatki, pasty, sery (żółte i białe). Natomiast całe owoce dodaje się do różnych wypieków - chleba, bułek, słonych paluszków itp. Można też nim przyprawiać buraki, marchew, słodką i kwaszoną kapustę, ziemniaki, kiełbasy, wszystkie gatunki tłustych mięs (np. wieprzowina), ryby (zwłaszcza gotowane) oraz raki. Dodaje
się go również do wielu zup (grzybowej, ziemniaczanej, kapu
śniaku). Bez kminku trudno wyobrazić sobie przygotowanie baraniny. Olejek kminkowy wchodzi w skład wielu wódek (kminkówka) i likierów (alasz).

Wła
ściwości

Medycy twierdzili, że kminek działa rozgrzewająco, wzmacnia głowę, żołądek, wątrobę, śledzionę i jelita, pomaga w zadyszkach, uśmierza swędzenia, działa moczopędnie, likwiduje zawroty głowy. Preparowany z winem lub podany w pożywieniu jest pomocny na wszelkie niedomagania nerek, usuwając z nich piasek.Kminek zwyczajny to zioło dwuletnie z porowatą, wyprostowaną oraz rozgałęzioną łodygą osiągającą wysokość 40 – 60 cm. Pierzaste liście kminku zwyczajnego wyrastają z łodygi parami naprzeciwko siebie lub po trzy. Odgałęzienia łodyg kończą się kiściami małych, białych kwiatków. Kminek zwyczajny kwitnie w czerwcu oraz w lipcu. Główki kwiatowe kminku zwyczajnego przypominają kwiaty marchewki. Nasiona kminku zwyczajnego są długie, unerwione, brązowatego koloru.

Obecnie, kminek zwyczajny jest jednym z najbardziej popularnych ziół. Ceni się go ze względu na jego aromatyczne nasiona używane jako przyprawa, jak również wspaniały środek we wspomaganiu trawienia. Kminek zwyczajny daje charakterystyczny smak różnego rodzaju serom, jak również chleb żytni lepiej smakuje z jego dodatkiem. Nasiona kminku zwyczajnego są bazą do
produkcji dobrze znanego likieru poprawiającego trawienie, Kümmel. Piekarze posypuj
ą nasionami ciasta, kucharze często dodają kminek do kapusty oraz kiszonej kapusty nie tylko dla jego smaku, ale również ze względu, że kminek posiada właściwości rozluźniające, łagodzące wzdęcia. Olej z kminku zwyczajnego otrzymywany z nasion, używany był w bardzo małych ilościach w
celu złagodzenia niestrawno
ści i kolki. Mówi się, że w tych przypadkach olej był bardzo skuteczny, ale zgodnie z niektórymi źródłami medycznymi, duże dawki tego oleju mogły powodować uszkodzenia wątroby.

Kminek zwyczajny był i jest uważany za bardzo pożyteczne zioło w medycynie ludowej. W Europie wierzono, że kminek zwyczajny zapobiegał kradzieży jakiegokolwiek przedmiotu, który go zawierał. Ta dodatnia cecha dawała kminkowi zwyczajnemu moc mikstury miłosnej: nakarm swojego kochanka kminkiem i on lub ona nie może być skradziona od ciebie. W tym samym duchu, wieśniacy karmili kminkiem zwyczajnym swoje kury, gęsi, gołębie w celu uniknięcia ich zabłąkania. Niektórzy hodowcy gołębi wciąż umieszczają ciasto kminkowe w klatkach w celu trzymania stada w miejscu.

SUROWCE LECZNICZE

Liście, olejek aromatyczny.
ZASTOSOWANIE

Kminek zwyczajny jest podobny w swoim działaniu do takich ziół jak anyż oraz koper. Kminek zwyczajny posiada właściwości przeciwskurczowe oraz jest znany jako środek wiatropędny. Nasiona kminku zwyczajnego łagodzą układ trawienny, działając wprost na mięśnie jelit w celu złagodzenia kolki i skurczów żołądkowych jak również wszystkich typów wzdęć. Nasiona kminku zwyczajnego odświeżają oddech, poprawiają apetyt, łagodzą skurcze menstruacyjne. Nasiona kminku zwyczajnego posiadają również właściwości moczopędne, wykrztuślne oraz są środkiem odżywczym dla organizmu. Są często stosowane w lekarstwach na zapalenie oskrzeli oraz kaszlu, zwlaszcza w tych, które są przeznaczone dla dzieci. Kminek zwyczajny posiada reputację zwiększania produkcji mleka u matek karmiących. Rozcieńczony olejek kminku zwyczajnego jest używany jako skuteczny środek w przypadku świerzbu. Właściwości ściągające tego zioła znalazły zastosowanie w leczeniu biegunki, jak też są przydatne w leczeniu zapalenia gardła (płukanka sporządzona z nasion jest skuteczna w czasie problemów związanych z infekcjami gardła).

Zastosowanie w kuchni – Młode oraz świeże liście kminku zwyczajnego można dodawać do zup, duszonych mięs oraz sałatek. Starsze liście można gotować jak szpinak, ale należy być przygotowanym na mocniejszy, ostrzejszy smak, taki jaki mają nasiona tego zioła. Korzenie kminku zwyczajnego mogą być gotowane i podawane w ten sam sposób, w jaki jest gotowana i podawana marchewka lub pasternak. Nasiona kminku zwyczajnego znalazły szerokie zastosowanie w przyprawianiu chleba żytniego, ciast (są one dobrym substytutem dla nasion maku przy wypiekach ciast sporządzanych z różnego rodzaju nasion), herbatników, serów, omletów, makaronów, zup, sosów do sałatek, sosu jabłkowego, ryżu oraz owoców morza. Potrawy z takich warzyw jak: buraki,
marchew, ziemniaki, zielony groszek, kalafior, ogórki, cebula, cukinia oraz pasternak wręcz potrzebuj
ą dodania nasion kminku zwyczajnego. Sałatka ze świeżej kapusty lub kapusta kiszona, a w rzeczywistości wszystkie kapustne potrawy, są niekompletne bez nasion kminku zwyczajnego. Jeśli nie lubimy zapachu gotującej się kapusty, należy umieścić 5ml (1 łyżeczka) nasion kminku zwyczajnego w muślinowym woreczku i gotować go razem z kapustą.

Olejki eteryczne uzyskiwane z nasion kminku zwyczajnego są używane na skalę przemysłową do nadania smaku korniszonom. Marynaty, konserwanty mięsne, wyroby słodkie, cukierki, lody oraz napoje alkoholowe (aquavit and kümmel)
s
ą przygotowywane z udziałem właśnie tego olejku.

WYSTĘPOWANIE I UPRAWA

Kminek zwyczajny rośnie dziko w Europie, Północnej Afryce oraz w Azji. Kminek zwyczajny jest uprawiany w Europie, Północnej Afryce oraz w Stanach Zjednoczonych. Nasiona tego zioła są zbierane późnym latem, kiedy są dojrzałe.

Kminek zwyczajny najlepiej rośnie na umiarkowanie lekkiej glinie, która zawiera humus. Tolerowane pH waha się od 4.8 do 7.8. Kminek zwyczajny potrzebuje pełnego słońca oraz wymaga dodatkowego podlewania w czasie suszy. Nasiona sadzić wprost do ziemi wczesną wiosną, jak tylko ziemia staje się podatna na kopanie. Nasiona kminku zwyczajnego wschodzą bardzo wolno. Proces
wschodzenia nasion można przyspieszyć umieszczaj
ąc nasiona w lodówce na kilka dni przed posadzeniem ich. Nasiona powinny być sadzone na głębokość około 6 mm. Odległość pomiędzy nasionami powinna być 20 cm. Kminek zwyczajny podatny jest na infestacje mszyc, wołka zbożowego oraz gnicie korony kwiatowej.

Uprawianie kminku zwyczajnego w skrzynkach – Jednoroczna odmiana kminku zwyczajnego świetnie nadaje się do uprawy w skrzynce jeśli dostarczymy jej słoneczne miejsce. Nasiona zioła należy sadzić wprost do ziemi w skrzynce. Należy wybrać spory kontener, skrzynkę, pojemnik o wymiarach 30 do 35 cm szerokości oraz 25 cm głęboki, który pomieści 6 lub siedem roślinek. Ziemię należy trzymać wilgotną i użyźniać ją co trzy tygodnie. Kminek zwyczajny może być również hodowany w domu, jeśli dostarczymy mu chłodne i w miarę oświetlone miejsce. Jest mało prawdopodobne, że roślinka taka, hodowana w domu, wyprodukuje nasiona, ale aromatyczne liście będziemy mieć pod ręką o każdej porze do celów kulinarnych.

BADANIA NAUKOWE

Badania naukowe dowiodły, że kminek zwyczajny posiada dobroczynne działanie na skurcze jelit oraz wzdęcia.

SKŁADNIKI

Korzeń kminku zwyczajnego zawiera witaminę C, furanokumaryny, kwasy fenolowe, żywice, węglowodany, furanochromony, związki półacetylenowe, olejek eteryczny (przeważają: linalol, menton i kamfora). Ziele zawiera flawonoidy - kwercetynę, kemferol i izoramnetynę, olejek eteryczny (seskwiterpeny: kariofilen, kadinen), polisacharydy. Kwiaty kminku zwyczajnego bogate są w olejek lotny i we flawonoidy. W owocach kminku zwyczajnego znajdują się kumaryny, flawonoidy (kwercetyna, kemferol), garbniki, białka oraz olej tłusty.

DAWKOWANIE

Napar: zalać szklanką gotującej się wody 1 łyżeczkę świeżo zmiażdżonych nasion kminku zwyczajnego i pozostawić do zaparzenia przez około 10 – 15 minut. Herbatkę tę należy pić trzy razy dziennie.
Nalewka: brać 1 – 4 ml nalewki z kminku zwyczajnego trzy razy dziennie.

SKUTKI UBOCZNE I OSTRZEŻENIA

Z olejkiem z kminku zwyczajnego pozyskiwanym na szeroką skalę powinno się obchodzić ze szczególną ostrożnością. Niektórzy mogą doświadczyć zapalenia skóry w czasie kontaktu z olejkiem.

ZBIÓR I KONSERWACJA

Główki kwiatowe kminku zwyczajnego są zbierane w lipcu. Nasiona są łatwo zbierane poprzez potrząsanie główek kwiatowych. Kiedy zioło osiągnie wysokość 15cm, można obrywać liście, kiedy są nam potrzebne. Nasiona są zbierane, kiedy są dojrzałe, ale przed tym zanim spadną na ziemię. Obcinać łodygi razem z liśćmi oraz z główkami nasiennymi jak najniżej. Główki kwiatowe owinąć torebką papierową w celu wyłapania wszystkich nasionek. Łodygi kminku zwyczajnego suszyć do góry nogami w ciepłych i suchych
miejscach. Kiedy nasiona s
ą suche, potrząsać silnie główkami kwiatowymi. Należy być pewnym, że nasiona są dobrze wysuszone, zanim umieścimy je w hermetycznych słojach. Korzenie kminku zwyczajnego są zbierane na jesieni.

KOMBINACJE ZIÓŁ

Kminek zwyczajny, szczególnie w połączeniach z rumiankiem oraz tatarakiem zwyczajnym, jest wspaniałym środkiem przynoszącym ulgę we wzdęciach oraz w czasie kolki. Kminek zwyczajny idzie również w parze z rzepikiem pospolitym i jagodą wawrzynu i przynosi ulgę w czasie rozwolnienia. Kminek zwyczajny łączy się również dobrze z szantą zwyczajną i łagodzi objawy zapalenia oskrzeli.

OCET Z KMINKIEM ZWYCZAJNYM
2 łyżki stołowe nasion kminku zwyczajnego około 0.5 l białego octu

Utłuc nasiona kminku zwyczajnego w szklanej misce. Podgrzać ocet do stanu prawie wrzącego. Rozlać go na nasiona, wymieszać i rozgnieść drewnianą łyżką. Następnie płyn wlać do słoja o pojemności pół litra i pozostawić go w ciepłym miejscu na około 10 dni. Słój z octem należy potrząsać każdego dnia. Pod koniec 10 dnia spróbować ocet. Jeśli nie przesiąkł nasionami kminku zwyczajnego wystarczająco, należy odcedzić nasiona i uzupełnić je nowymi, świeżo zmiażdżonymi. Zakryć i pozostawić na następne 5 dni. Następnie przecedzić dokładnie przez sito i przelać do czystego, pół-litrowego słoja.


 


Dziękujemy niżej wymienionym firmom za bezpłatne udostępnienie nam swoich produktów:




Informacje zawarte na tej stronie, są zamieszczone tylko i wyłącznie do celów informacyjnych i mają służyć czytającemu wyłącznie do poszerzenia wiedzy na temat choroby. Opis metod prezentowanych na stronie nie może być podstawą do rozpoczęcia leczenia którąkolwiek z powyższych metod i nie jest namową do zaprzestania obecnego procesu leczenia czy podjęcia leczenia jakąkolwiek inną metodą. Strona nie zawiera porad medycznych – stronę należy traktować jako zbiór informacji o chorobie. Zawartość strony nie może być interpretowana jako porada medyczna.

Forum i Poczta


Forum

Poczta

Biedronkowe nowości i informacje

Ryzyko infekcji wśród chorych na SpA leczonych inhibitorami TNF alfa

Ryzyko infekcji wśród chorych na SpA leczonych inhibitorami TNF alfa

Wyniki długoterminowej obserwacji chorych na osiową spondyloartropatię (axial SpA, axSpA) leczonych...
Co łączy zmarszczkę technologiczną z dermatologią?

Co łączy zmarszczkę technologiczną z dermatologią?

Okazuje się, że dużo. Brytyjscy dermatolodzy są zdania, że zbyt częste używanie smartfonów i tabletów...
Warto jasno wyznaczać cele terapeutyczne w łuszczycy

Warto jasno wyznaczać cele terapeutyczne w łuszczycy

Niemieckie badanie wskazuje, że pacjenci, u których cele terapeutyczne są jasne określane na początku,...
Etanercept u pacjentów z łuszczycą wcześniej leczonych infliksimabem lub adalimumabem

Etanercept u pacjentów z łuszczycą wcześniej leczonych infliksimabem lub adalimumabem

Kanadyjscy naukowcy publikują wyniki pracy, w której określali efektywność leczenia etanerceptem po...
Preferencje dotyczące stosowania leków biologicznych w opinii lekarzy i chorych – wyniki badania ankietowego RAISE*

Preferencje dotyczące stosowania leków biologicznych w opinii lekarzy i chorych – wyniki badania ankietowego RAISE*

Ocena preferencji metod i częstości podawania leków biologicznych w opinii lekarzy reumatologów i chorych...
Długoterminowa skuteczność golimumabu u pacjentów z zapalnymi spondyloartropatiami

Długoterminowa skuteczność golimumabu u pacjentów z zapalnymi spondyloartropatiami

Skuteczność leczenia zapalnych chorób reumatycznych poprawiła się istotnie w ostatnich latach. Złożyło...
Choroby skóry wciąż stygmatyzują i zamykają w domu. Nie bój się ich!

Choroby skóry wciąż stygmatyzują i zamykają w domu. Nie bój się ich!

Skóra to nasza wizytówka. Piękna i zdrowa aż się prosi, by ją odsłaniać. Kiedy choruje, nietrudno wpaść...

Wyszukaj w serwisie

Nowe Dermokosmetyki i Suplementy

  1. Pura Natura Psoristop

    Ocena artykułu: / 0
    piątek, 21 czerwca 2019

    Pura Natura Psoristop łuszczyca egzema - z wyciągiem korzenia mahonii pospolitej do pielęgnacji skóry.

    (8653)
    Więcej…
  2. Dermokosmetyki Nivelium

    Ocena artykułu: / 0
    niedziela, 09 grudnia 2018

    Nivelium MED to specjalistyczny krem dermatologiczny do łagodzenia przebiegu  chorób skóry: AZS, łuszczyca, egzema.

    (11625)
    Więcej…
  3. BIOARP - Dla skóry - naturalnie

    Ocena artykułu: / 0
    piątek, 05 czerwca 2015

    Firma BIOARP promuje powrót do tradycyjnych metod pielęgnacji skóry problematycznej.

    (18885)
    Więcej…

Kto na stronie

Naszą witrynę przegląda teraz 9 gości 
mod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_counter
mod_vvisit_counterDziś253
mod_vvisit_counterWczoraj734
mod_vvisit_counterTen tydzień2493
mod_vvisit_counterOstatni tydzień9457
mod_vvisit_counterTen miesiąc19271
mod_vvisit_counterOstatni miesiąc28238
mod_vvisit_counterWszystkie dni843707

Naszą witrynę przegląda teraz: 9 gości 
Twój IP: 3.237.91.98
 , 
Dziś jest: 28 Mar 2024

Polecamy

Reklama
Reklama